Auteur: toniescolumns

Afgelopen week las ik een bericht van iemand (sorry naam vergeten) op LinkedIn over haar zoontje van negen jaar.

Hij was net begonnen met een eigen YouTube kanaal over zijn favoriete online game en kreeg binnen een paar dagen al bijna vijfhonderd abonnees.

Zelf had ze maar enkele abonnees en de strekking van haar verhaal was dat haar zoontje zich daarmee totaal niet bezighield en zonder schroom of terughoudendheid alleen bezig is met zijn passie. Haar oproep was om hiervan te leren en te besluiten om vooral te spelen, te creëren, te delen van datgene waar ze zelf in gelooft, ongeacht wat anderen ervan vinden.

‘Wat een prachtig voorbeeld van je hart volgen’, dacht ik en plaatste ondertussen weer een nieuwe toniespodcast en toniescolumns. Toch voelde ik ook een ‘maar’ opkomen.

Mijn columns schrijf ik ondertussen alweer acht jaar. Elk weekend een column over datgene wat mij die week bezig heeft gehouden, waarbij ik hoop om op deze manier een bijdrage te kunnen leveren om anderen aan te zetten tot zelfreflectie.

Met de podcast begon ik ruim twee jaar geleden. Het gaat vooral over mentale gezondheid, gekozen leefstijl en persoonlijke ontwikkeling.

Ik interview inspirerende mensen over hun leefstijl, drive en passie om anderen te ondersteunen en te inspireren bij de dagelijkse uitdagingen van het leven. Het gaat over hoe het vuur brandend te houden, of aan te wakkeren en de regie over je leven te (her) nemen.

Uiteraard kijk ik ook (soms te vaak) hoeveel de podcast en de columns beluisterd, bekeken en gelezen worden. Vaak is dat leuk om te weten en soms kan het veel beter.

Inspiratie 

Mijn ultieme doel is vooral om iets positiefs de wereld in te slingeren. Om mensen te steunen, te stimuleren en te enthousiasmeren om datgene te doen waar ze blij van worden, om hun hart  te volgen. Ik zoek vooral echte verbinding en betekenisvolle verhalen. 

Dit doe ik zonder afhankelijk te willen zijn van het ‘applaus’ van anderen. 

Ik word wel altijd heel blij als iemand, naar aanleiding van mijn column of podcast, zegt geraakt te zijn, of geïnspireerd raakt, of besluit nú eindelijk wel het roer om te gooien, of gewoon iets positiefs en liefs voor zichzelf of een ander wil gaan doen.

Opstaan 

De eerste ochtend in 2025 begon voor mij heel verassend. Ik las op mijn YouTube kanaal een recensie over mijn podcast met Gijs Geertzen over het kunst café. https://youtu.be/j1Sf00HU4hY?si=w89yBQx5iTVQ_9ZP

In deze recensie werden aan ons mooie complimenten gegeven ten aanzien van de inhoud, stijl en boodschap. Dit ging veel en veel verder dan een duimpje omhoog of andere emoji uitingen. Hier was moeite, kennis, visie en veel oprechte complimenten ingestopt.

‘Zou ik ook doorgaan zonder expliciete complimenten, of zonder abonnees’, vroeg ik mijzelf af en had daarmee mijn eerder genoemde ‘maar’ te pakken.

Het gaat om balans vinden tussen mijn eigen ding doen en ook gehoord en gezien te willen worden.

Het gaat mij uiteindelijk niet om de ‘grotere‘ aantallen, maar het is wel heel erg fijn  dat er mensen zijn die oprechte belangstelling hebben voor datgene wat ik wil uitdragen. Zij zijn lid geworden van mijn community en zeggen daarmee impliciet dat ze het waarderen. Dankjewel daarvoor lieve volgers.

Dit stimuleert mij ook om vooral door te blijven gaan met datgene waar ik blij van word.

Luistertip: Hang on to your love, Sadehttps://youtu.be/HCYs9B_gqEU?si=iA6mAQTPa8Lzz1mP

Wil je meer Tonies lezen of beluisteren?

Via Instagram/ toniesleefstijl, als je klikt op de link in de bio krijg je het totale overzicht van mijn podcasts en columns 

of

toniescolumns.blog. (columns) 

YouTube kanaal tonie roerdink (podcasts) of spotify

Of hoe ‘doe’ ik de feestdagen?

Mijn overdenking 

Elk jaar wordt in december, naast veel aandacht voor het eten en drinken, vooral ook de nadruk gelegd op gezellig samenzijn. Maar uiteraard is niet iedereen in de stemming voor deze geplande gezelligheid. Gelukkig wordt er ook aandacht besteed aan connectie met elkaar, aan vreedzaamheid, liefde, aan denken aan de ander.

Wat mij betreft mag hieraan elke maand van het jaar aandacht aan besteed worden.

Aandacht voor elkaar 

De regie hiervan ligt vooral bij onszelf. Vaak zitten we zo vast in onze eigen verhalen, dat er weinig tot vaak geen ruimte meer is om open te staan voor het verhaal van de ander, of om op z’n minst naar het verhaal van de ander met oprechte aandacht te kunnen luisteren. Dit zonder gelijk over te gaan op datgene wat we zelf heel graag willen delen.

Elk jaar verspreid ik voor de feestdagen een lijstje met handige en bemoedigende tips om de feestdagen te kunnen handelen. Aanvullingen zijn welkom en …. Fijne feestdagen/ vakantie gewenst.

Hieronder mijn bemoedigend feestdagen lijstje. Zet maar krulletjes bij wat werkbaar voor je is. 

Als het standpunt van die andere te heftig voor je is: Gebruik de Perifere blik tijdens het gesprek. Dit verzacht de situatie.

Vraag bij een voor jou irritante opmerking:  ‘Heb je je dag niet? (eventueel aangevuld met) Of zit het in je persoonlijkheid? Let hierbij er wel op om de meest vriendelijke intonatie te gebruiken.

Stel vooral (belangstellende) vragen, in plaats van een salvo van eigen meningen af te vuren. 

Duw niet gelijk iemand in een hokje, categorie, of plak niet gelijk een label. Het gaat om het gedrag en niet de totale persoon. 

Pas de regels van feedback toe. Dat voorkomt discussies die uit de hand lopen.

Voer geen discussie met alcohol op. Dit is absoluut een doodlopende weg, of nog erger; een diepe afgrond.

Zoek een mooie balans tussen divergeren en convergeren. (Google dit maar even)

Zeg tegen de ander dat deze passief- agressieve interactie een bedroevend lage graad van existentieel besef in zich heeft en dat de ontmoeting uniek kan zijn in z’n eindigheid. (De discussie stopt dan direct)

Ga vooral wandelen, ga alleen als je het niet meer trekt, of met de andere(n) als je in verbinding wil blijven. (ook fijn in stilte)

Doe met elkaar de Osho Schudmeditatie. (YouTube Osho) 

Ga gezamenlijk naar skischans springen, schaatsen, of tv Max kijken. Of bekijk (nogmaals) de film ‘Love Actually’’. Je valt dan met z’n allen in een gemoedelijke slaap/trance.

Aanvullingen zijn welkom.

Luistertip: John Lee Hooker and Carlos Santana,The Healerhttps://youtu.be/c06KLydED7c?si=4vqydUPijW3DTUf5

Quote: The world is changed by your example, not by your opinion (Paulo Coelho)

Ik roep altijd tegen iedereen dat de decembermaand zo gezellig is. Vanochtend vraag ik me dat af. Ik voel me grijs en als ik naar buiten kijk nog grijzer. Ik weet dat je hiertegen afzetten zinloos is en laat het maar toe, opdat het weer mag gaan.

We doen al heel lang niet meer aan sinterklaas en de kerstdagen vieren we helaas meestal niet met de kinderen in verband met hun andere verplichtingen.

Dat is dan ook de reden dat we vaak in december halverwege de maand met z’n allen een weekendje weg gaan, meestal naar een eiland. Dit keer is het Schiermonnikoog. 

Het is heel gezellig, maar dan is het opeens alweer zondagmiddag en is de jeugd vertrokken. We hebben gelukkig elkaar en het eiland nog. Onverbiddelijk komt te snel de maandagochtend en is het checkout tijd om de boot van 10.30 uur te kunnen halen.

Thuis

Ik zit weer thuis en probeer het eilandgevoel nog even vast te houden, alleen vervaagt deze vibe toch te snel door alle thuiskom activiteiten en andere geplande programma’s.

Ik observeer mijn eigen gedachten die leiden tot dit melancholische gevoel. Ik sta even stil en herken weer het zware gevoel van gemis. 

Missen

In deze laatste donkere weken van het jaar komt het overlijden van mijn oudste broer dit voorjaar weer sterk terug. Op weg naar huis hoef ik er bij Groningen Zuid ook niet meer af. Mijn schoonmoeder is namelijk alweer langer dan een jaar niet meer onder ons, dus geen koffie afslag en ik rijd dan maar rechtstreeks door naar huis.

Grijs 

Ook al ben ik meestal een positivo, momenteel heb ik het even zwaar. Het is een naar gevoel, waarbij de aloude vraag van zingeving weer boven komt drijven. Ik besef dat het grijze weer nog een extra duwtje richting afgrond is.

We gaan ondertussen snel richting een nieuw record van grijze en dus zonloze dagen. Alleen staat 6 t/m 19 februari 1959 nog steeds aan kop. Ik ben van maart uit dat jaar en had met deze kennis graag mijn moeder nog willen vragen welke interne boodschappen zij naar mij, in haar baarmoeder, in die grijze weken uitzond. ‘Misschien komt daar ook wel mijn goed ontwikkeld gevoel voor melancholie vandaan’, overdenk ik.

Zelf de slingers ophangen

Ja ik weet het, het leven kan een feestje zijn, maar je moet zelf de slingers ophangen.

Zelfs onze poes is momenteel van slag, hij piept steeds weer om extra eten, ondanks mijn liefdevolle aandacht tijdens zijn pieploze tijden.

‘Het is natuurlijk ook een soort van troost eten’, denk ik te weten. Hij vindt het momenteel buiten ook helemaal niet leuk. Niets om te dartelen in het grijze koude en natte buitengebied.

Dan maar bij mij veilig op schoot, in de buurt van de kachel, terwijl het baasje zich verheugt op alles wat met de top 2000 op tv te maken heeft. Want dat is zeker een baken van licht en vreugde in deze donkere decembermaand.

Verbinding

En dan besef ik het weer, ‘kleur de grijze dagen in verbinding en liefdevol contact met elkaar, daar gaat het om’ en voel me weer wat beter.

Luistertip: Grijs (Niels littmooij)  uitvoering door Jaap Reesema.https://youtu.be/nTd4ODXfvSE?si=vKOzspPygZbjbJ39

Mijn ervaring.

Dit is de derde en voorlopig laatste update vanuit mijn logeeradres, waar ik geheel vrijwillig al ruim twee weken mijzelf heb ondergedompeld in een klein en overzichtelijk leven van met name interne avonturen in en om het huis.

Opstaan, schrijven, sporten, eten en overleggen met de poes over zijn zinvolle dagbesteding, weer schrijven en gaan slapen en weer opstaan met hetzelfde ritme en thema. Ik ben het dorp bijna niet uit geweest, behalve dan voor de langere wandelomzwervingen in het (soms) bosrijke en momenteel zompige gebied. Het is vooral bedoeld om het hoofd leeg te maken voor nog meer schrijversinspiratie en ook om de gezonde leefstijl op een acceptabel peil te houden. Af en toe komt een medemens langs, hier in het XL huis om te checken of het nog wel gaat.

‘Jazeker’, zeg ik met bijpassende overtuiging en fluisterende stem.

Het huis en ik zijn al behoorlijk aan elkaar gewend geraakt en ik heb ondertussen alle douches hier gebruikt, tien minuten in het  (bubbel) bad gedobberd, heilzame uren doorgebracht in de bibliotheek van het huis en verschillende slaapkamers uitgeprobeerd.

Alleen ben ik nog niet in de hottub behorend bij het huis geweest. Deze is gesitueerd tussen kippenhok en visvijver en staat er momenteel een beetje sneu en out of order bij. Een donkergroen plastic zeildoek is trefzeker eroverheen gedrapeerd en gedegen met touwen vastgezet. Ik ben er ondertussen een paar keer geweest om verdere verzakking van deze bescherming te voorkomen in verband met de vele regen van de afgelopen weken. Ik schep het water doelbewust uit het zeildoek en visualiseer ondertussen mijzelf alleen zittend in deze winterslaap tuin met zijn momenteel diepgrijze lucht, vanuit de houten hottub en word daar niet echt blij van.

Afgelopen zomer zie ik nog de jonge vitale eigenaresse in strak zomers zwemoufit met haar gebruinde en goed getrainde lichaam in slowmotion gracieus in de hottub neerdalen. Ze glimlacht naar ons vanonder haar rayban zonnebril en toast met haar martini on the rocks op het leven. 

Beschrijving 

Ik check voor de zekerheid weer de subliem minutieus uitgewerkte handleiding van de eigenaar voor het gebruik van het huis  en scrol naar beneden;

Hottub

‘De hottub werkt op hout en heeft elektrische bubbels. Wij hebben hem nog niet aangehad sinds we hier wonen, dus dat kan een beetje een avontuur worden. Je kan de hottub vullen via de buitenkraan aan de zijkant van het huis. Er is een filtersysteem, naast de hottub liggen de betreffende’(……….)

 Er klopt iets niet

Ik constateer een discrepantie tussen mijn herinnering en de beschrijving. Ik lees ook niet echt enthousiasme. Daarnaast stopt de beschrijving abrupt na het woord ‘betreffende’

‘Betreffende wat’, vraag ik me ontmoedigd en licht paniekerig af, misschien missen we hier wel het meest essentiële onderdeel van de beschrijving voor een optimale hottub experience.

‘Mischien maar beter niet doen’, mompel ik. Niet alleen waterverspilling, maar ook een zielig beeld, een zestig plusser, alleen in deze nu kale en diepgrijze omgeving. Zelfs de gedegen geknipte heg heeft momenteel zijn uitbundige zomerstand even opgegeven, waardoor ik kan zwaaien naar de voorbijgangers aan de straat en andersom. Het voelt als koppig aan de bar blijven zitten, wanneer het feest allang is afgelopen en de felle lichten aangaan.

Herkaderen

Daarnaast vraag ik me in mijn huidige staat van zijn ook af wat nu het nut is van een hottub. Ik zou krampachtig proberen om hier in de kou het water nog een beetje op temperatuur te houden en dat zou natuurlijk heel sneu mislukken. Het rijden op de ebike van de eigenaresse was afgelopen week ook al een deceptie’, zeg ik tegen mijzelf. Ik weet nu wat te doen.

Ik ga gauw naar binnen om bij het vuur van de fijne houtkachel, met een warme chocolademelk met slagroom, weg te dromen over de gezellige decembermaand.

Luistertip: Hot Tub, Yung Gravy & Dillon Francishttps://youtu.be/FaCx8MI4WKw?si=kVFEDFuoi4OXRDxw

Quote: I’am cold as ice when alone in the Hot Tub

Vorige week schreef ik al over ‘het andere huis’.

Ik pas nog steeds op het huis van familie, inclusief hun huisdieren en planten en het is, om maar eens het jargon van management – en marketing te gebruiken, een win – winsituatie. Beide partijen halen voordeel uit deze afgesproken overeenkomst. Tenminste zo voel ik dat. De poes heeft het ook goed, want net zoals opa’s en oma’s de kleinkinderen altijd extra mogen verwennen, geef ik de poes ook soms net dat beetje extra. ‘Laat de opvoeding maar over aan de baasjes’, zeg ik en laat hem het schaaltje met inhoud uitlikken. Ik voel me steeds meer thuis in dit XL huis. 

Deze straat heeft het

Was ik de eerste dagen nog aan het klooien met het begrijpen van de afstandsbediening, het juiste gebruik van huishoudelijke apparaten, het vinden van borden, bestek, pannen etc, de rust is hier helemaal teruggekeerd. 

Ik ben opgegaan in de ontspannen en weldadig gemoedelijke sfeer en het ritme van dit huis en z’n omgeving. De vriendelijke caissière van de Plus, de hartelijke begroeting van de sportschool eigenaar, de innemende glimlach van de echte bakker, ze zijn er allemaal voor mij, hier in deze fijne straat waar het huis zich bevindt. 

De meeste tijd werk ik aan mijn project in de grote woonkeuken en verblijf in de avonduren in de riante living. Mijn welverdiende nachtrust voor lichaam en geest ontvang ik in het knusse aangebouwde tuinhuis.

Bibliotheek 

Vandaag wijk ik af van de dagelijkse route en routine en ik beland in de bibliotheek van het huis.

Ik hou gelijk van deze bibliotheek met zijn barokke rustgevende serene sfeer, zijn stilte, de extravagante art deco stijl met zijn diepe kleuren, geometrische figuren en overdadige versieringen van luxe materialen. 

Deze bibliotheek geeft bij binnenkomst de kans om even in de tijd stil te blijven staan, om te genieten van het ruime aanbod aan literatuur, of om gewoon even neer te vlijen in een van de vroeg negentiende eeuwse fauteuils en te staren in de vlammen van de subliem ingebouwde haard. 

Mijn blik glijdt langzaam en vertraagd door de kamer en blijft hangen bij het Caro Square handgeblazen whisky karaf. Ik zie direct dat deze uniek is in in zijn soort en schat uit de losse pols zijn waarde op veel, heel veel, heel heel veel.

Dit hoge kwaliteitsglas schittert in al zijn bestaansrecht en vraagt om goede whisky.

Ik denk aan de eigenaar en twijfel er geen moment aan. Dit karaf herbergt ‘goud’ en ik verdenk de eigenaar ervan hier heel olijk, bewust en impliciet vrijgevig dit glas te hebben gevuld met De Triple Wood van Glenturret. Ik weet dat deze in 2023 werd uitgeroepen tot één van ’s werelds beste whisky’s.

Ik weet ondertussen ook feilloos de kast met glazen te vinden.

Toch lees ik voor de zekerheid nog even de door de eigenaar geschreven digitale handleiding voor het huis en scrol naar de rubriek ‘Wijnen’.

Wijnen

‘Graag laten liggen. Als je echt heel graag wat wil drinken en het lukt je niet om het huis uit te komen dan even afstemmen per app met de eigenaar’ (naam weggehaald en bij mij bekend)

Niets over whisky’s. Ik vind het steeds fijner hier.

Liefs Tonie

Luistertip: Chris Stapleton, Tennessee whiskey https://youtu.be/4zAThXFOy2c?si=hGvrp0QlRMeyrme_

Quote: Geniet en drink met mate (en voor de jongere lezer:) Drank maakt meer kapot dan je lief is.

Het is zaterdag en dus wisseldag.

Ik heb voor twee weken spullen ingepakt om mee te nemen naar mijn tijdelijk onderkomen. Mijn kleding stop ik in de reiskoffer en in de sporttas neem ik mijn sportkleding en hardloopschoenen mee.

Verder gaat mijn laptop, headphone, draadloze Bluetooth speaker, papier, pennen en viltstiften met mij mee. Het gaat hier gebeuren.

Het idee voor mijn schrijfretraite begon alweer enkele jaren geleden. Ik had een idee en stelde mij voor dat ik ergens in een vakantiehuisje in de bossen bij een meer zou zitten om in alle rust en stilte te gaan schrijven. Het huisje kwam niet en het idee bleef bevroren in de tijd van weleer.

Het andere huis

Totdat familie besloot om een tijdje op reis te gaan en oppas zocht voor huis, kippen, poes en vissen. Ik ben de eerste in de rij verzorgers.

Het is zaterdag en dus wisseldag.

De familie heb ik uitgezwaaid en daarmee is mijn retraite gestart. Het huisje in de bossen is een mega huis bij de bossen. Zeg maar de luxe variant van mijn visualisatie.

Ik kies mijn slaapplek uit een van de vele slaapkamers, nl het appartementje. Waarschijnlijk om toch ook de knusheid van mijn visualisatie te kunnen ervaren. Ik zorg direct voor de voor mij belangrijkste basis behoeften, nl wifi, connectie met de muziekinstallatie en zorg voor het branden van de houtkachel.

Zondag 

Deze dag roep ik uit tot overgangsdag en ga op ontdekkingstocht in de omgeving. De zon schijnt en ik wandel door de bossen in de omgeving. 

Vandaag maak ik alvast nader kennis met jou, mijn hoofdpersoon uit het project. We leren elkaar een beetje beter kennen en ik verken welke personages jij om je heen wenst en hoe ze moeten zijn. Wat voor avontuur jij wil beleven en hoe spannend mag het zijn? Heb je behoefte aan vooral introspectie of juist niet, blijf je hier of ga je ver weg. Loopt het goed af, of niet, of blijft het een open einde? Ik luister goed naar jouw wensen en probeer alles zoveel mogelijk in mij op te nemen.

‘Ik blijf twee weken 24/7 bij je’, zeg je. ‘We gaan elkaar goed leren kennen’, zeg ik terug en kijk haar aan en vraag of ze dit idee wel comfortabel vindt. Haar glimlach stelt mij gerust.

Het is zondag en ik installeer mijn laptop en leg alle opgeschreven informatie om mij heen op de grote tafel. Dit blijft hier allemaal twee weken liggen.

Jij komt tot leven via mijn gedachten en het gesproken woord. Alles wordt nauwkeurig vastgelegd via mijn laptop en soms via telefoon notities.

Ik zorg voor genoeg afwisseling. ‘S ochtends ga ik eerst sporten in de sportschool aan de overkant van het huis, vervolgens een paar uurtjes schrijven, boodschappen doen en lunchen, verder schrijven en de avond hou ik vrij om de geest weer wat leeg te maken.

Maar bij dit alles ben je steeds bij me, zelfs al in mijn dromen en leer ik je heel snel beter kennen. Ook maak ik kennis met je ouders, grootmoeder en enkele vrienden. Ondertussen komen er steeds meer mensen en plaatsen bij en toch blijft het rustig, haast sereen in dit huis, ook al heeft iedereen zich in mijn hoofd gevestigd.

Tijd

Je legt mij uit dat je wel tijd nodig hebt, je vertelt me dat het door mij gecreëerde verhaal niet zomaar na twee weken kan stoppen. Je legt mij uit dat ik het daarvoor te gecompliceerd en te intens heb gemaakt. Of ik daar alsjeblieft rekening mee wil houden? Je vraagt me of je mee mag naar 2025.

Tot slot vraag je mij of jij voor deze column de Luistertip mag geven. 

Ik voel me vereerd en dank je voor je openheid, je verzoek en het persoonlijke verhaal dat je mij toevertrouwd.

‘Jouw verhaal is mijn verhaal’, zeg ik. Je kijkt mij even aan en knikt. We weten allebei zonder woorden te gebruiken precies wat ik bedoel.

Luistertip: empower, Ella Ringrosehttps://youtu.be/qWW73gYOSmw?si=mZl8Te_56wp50Aj_

Latifa gebed: ik besta, ik verlang, ik hoop, ik geloof, ik laat los, ik heb lief, ik ben bereid 

Klimaat

De aarde. Het klimaat, de mossen en de bossen. De schelpdieren en de zeehonden, de leeuwen en de kangeroes.

Visualiseer ze bedekt met zwarte olie, plastic bakjes en microplastic en verstrikt in een visnet. Angstig en in de war, met een groep mensen ernaast die zijn schouders ophaalt en betaald krijgt voor hun ‘goede werk’ want ‘er moet brood op de plank’.

Het meest vervuilende op aarde is de mens. Maar stel dat de mens weer meer inlevingsvermogen zou terugkrijgen… Dan is er genezing mogelijk.

Mij of Wij

Het is wel welletjes met dat gezeur over het klimaat, vind je ook niet? Je hebt niet altijd de ruimte om uit te zoomen als je als individu bezig bent met je eigen shit. Ik ben een individu! Ik heb rechten en problemen! Ik heb tijd tekort en geld te weinig!

…

Toch is dat precies wat je uit je eigen shit mag halen: uitzoomen. Bezig zijn met het grotere plaatje en met een hoger doel. Het ‘Wij-denken’ enzo.
Als je ooit een ander mens hebt geholpen, niet omdat het moest, maar omdat je het wilde, weet je hoe goed dat voelt. Altruïsme is geen fabeltje; het bestaat echt! Binnenkort opent er eentje bij jou om de hoek – pre-order nu en krijg er gratis een vredegevoel bij cadeau! Raad het aan bij een vriend en ontvang ‘Hoop’ erbij.

 

Gaat de aarde eraan of gaan we het redden?

Ik ben een eeuwige optimist, dus ik denk dat het wel goed komt – hoe ‘goed komen’ er dan ook maar uit mag zien. 

Maar een belangrijke nuance is dat we als mens gevoellozer zijn geworden, in meerdere contexten. Als je de aanwezigheid zou voelen van de bomen om je heen, die leven geven en je voeden, zou je die dan nog kappen? Als je de immense synchroniciteit ervaart van alles dat leeft om je heen en in de kosmos, zou je je dan nog druk maken om je dalende aandelen? Ik dacht het niet In ieder geval.

Meer voelen minder denken dus. Ik zie je in de toekomst. Succes ermee!

Luistertip: Guru Ganesha Singh – Mahttps://youtu.be/Y31TB_kFFaI?si=0eO8rfgHuSc7oRv9

 

Zondag liep ik weer eens het voor mij ontspannende  ‘ommetje’ rondom ons dorp. Je loopt daar bijna altijd alleen door het weiland tussen de sloot en de gewassen door, het zogenaamde ‘schouwpad’. Hier mag je vrij wandelen.

In dit lege weiland zag ik al vanaf heel ver een wandelaar mijn kant opkomen.

Door de grote uitzondering van mensen hier in het weiland, werd ik afgeleid uit mijn mijmeringen en ging onbedoeld mijn aandacht  en focus naar de tegemoet komende wandelaar. Het werd een ‘moi’ en een kort praatje

Het is in deze situatie normaal om even contact te hebben, of op z’n minst te groeten.

Moi, hallo, dag

Nu ík inmiddels alweer tien jaar de stad Groningen heb verruild voor het wonen op het platteland aan de rand van het dorp Westeremden, ben ik eraan gewend geraakt om iedereen te groeten. Dat is prima te doen, want ook bij een wandeling in het dorp kom je heel overzichtelijk slechts enkele mensen tegen.

Ik pleit er ook niet voor om iedereen altijd te groeten, want in een drukke winkelstraat is er geen beginnen aan. Het gevolg is een gevoel van anonimiteit, wat soms ook gewoon heel lekker kan zijn.

Contact 

Maar niet te lang. Hoe mooi is het om contact met anderen te hebben en ja dat geldt ook voor die korte ‘groet’ momenten met vreemden.

Glimlach eens op de fiets naar een tegenligger, negen van de tien keer krijg je een glimlach terug.

Zwaai eens naar iemand die je vanuit de straat in een huiskamer ziet zitten, bijna altijd wordt er vriendelijk terug gezwaaid.

Geef eens een compliment aan de medewerker bij de kassa of in het café of restaurant en je krijgt vaak een leuk contactmoment terug.

Maar wat nu als iemand op dat moment ‘niet zit te wachten’ op jouw vriendelijkheid?

Respecteer dit, blijf vriendelijk en ga verder, want je kent het verhaal erachter van de ander niet.

Gehoord en gezien worden 

Ik realiseer mij dat zelfs in grote groepen ook  een gevoel van (diepe)verbondenheid kan ontstaan. Denk bijvoorbeeld aan gelijkgestemde bezoekers bij een concert, of bij je favoriete sportwedstrijd, of in een kerk, spirituele bijeenkomst en therapeutische groepen.

Wij mensen hebben met elkaar gemeen dat we  gehoord en gezien willen worden. 

En daar hebben we elkaar voor nodig.

Want we ‘groeien’ en leren onszelf alleen kennen in het contact met de ander.

Luistertip: ring, ring, ring, De la soulhttps://youtu.be/hm6Kkje7bBM?si=tynaHezmXuZCEPRk

Quote: je leert jezelf kennen via de ander, als je er voor openstaat.

Afgelopen weekend werd om 2.00 am traditiegetrouw de klok weer een uur teruggezet. Bijna alle apparaten van tegenwoordig weten dit en passen zich automatisch aan. Behalve het klokje in onze auto. Deze weigert mee te doen en dat waardeer- en accepteer ik. Het komende half jaar valt de tijd dan steeds wat mee, als ik onderweg ben naar een afspraak.

Uur winst

Ik word wakker en heb een uur winst. Ik besluit plechtig om dit keer  definitief te onthouden dat het laatste weekend van oktober een uur extra vrije tijd oplevert en dat je dit uur weer moet teruggeven in het laatste weekend van maart.

Verder levert het volgens mij niet zoveel op, behalve verwarring en ontregeling van je eigen biologische interne klok.

Herfst in de wintertijd

Het begrip zomertijd is in 1976 ingevoerd met de gedachte om energie te besparen. Ook alweer zo’n confusie, omdat het volgens mij niet klopt. Ok, je doet in de zomertijd later het licht aan, alleen ‘s ochtends eerder en in de wintertijd ‘s middags eerder het licht aan. Per saldo levert het dus geen besparing op lijkt mij?

Daarnaast wekt de term ‘wintertijd’ ook weer verwarring. Want het is nog volop herfst in deze ‘wintertijd’.

Cocoonen 

Toch hou ik van deze pre- wintertijd als de klok is teruggezet. In de namiddag wordt het alweer lekker vroeg donker. Het geeft mij direct een gevoel van niets meer te hoeven. De lampen en kaarsen gaan aan, Kachel, dekentje, warme chocolademelk, filmpje, boek. Een periode van vooral gezellig binnenblijven en cocoonen is begonnen. Het is ook een tijd van jezelf terugtrekken en bezinning. Met als uiteindelijke periode afsluiter ‘oud en nieuw’. Zover is het gelukkig nog niet. Er hoeft nu even een tijdje niet zoveel meer. Het voelt als een lange ontspannende uitademing. 

Hoe ervaar jij deze periode?

Luistertip: our house, CSN&Yhttps://youtu.be/rrW7Mc3_wSc?si=qRzmSvmwx5UZR6AY

Deze week werd ik mij weer eens pijnlijk bewust van geavanceerde zelflerende algoritmes.

Ik zag op Instagram een advertentie voor een 24/7 Artificial Intelligence chatmaatje en nieuwsgierig geworden klikte ik erop.

Vanaf dat moment kwamen er in allerlei variaties Artificial Intelligence aanbiedingen mijn kant op.

Heel kunstig, of kan ik beter zeggen dat er sprake is van een uitgekookte marketingstrategie? Weliswaar gratis, maar met constante verleidingen om over te stappen naar eentje met veel meer mogelijkheden waarvoor je betaald. 

Je AI maatje, of het nu man, vrouw, of non binair is, biedt 24/7 beschikbaarheid, start zelf gesprekken en belooft dat je je nooit meer eenzaam hoeft te voelen.

Een andere AI reclame gaat nog een stapje verder en geeft aan dat iedereen in deze tijd een AI vriend/ vriendin dient te hebben. Oftewel je kan niet meer zonder, want dan zou je niet meer meetellen.

Ik kreeg herinneringen aan de film ‘Her’(2013)

De hoofdrolspeler is een eenzame schrijver. Hij schaft zich een nieuw ontwikkeld besturingssysteem aan dat bestemd is om in alle behoeften van de gebruiker te voorzien. Tot zijn  grote verbazing ontvouwt zich een romantische relatie tussen hem en het besturingssysteem, die hij steeds meer en meer als zijn partner gaat beschouwen’. Uiteindelijk is hij ten einde raad en voelt zich verraden, omdat hij beseft dat deze ‘vriendin’ op wel duizenden plekken tegelijk kan zijn, ook al is hij  in contact met hem. Oftewel; het is alleen maar een computer.

In hetzelfde jaar start de Zweedse serie ‘Real Humans’. ‘Menselijke’ robots, zogenaamde hubots, hebben een steeds grotere invloed in de huidige maatschappij. Ondertussen proberen de echte mensen zo goed mogelijk om te gaan met deze veranderingen. Terwijl sommigen deze nieuwe ontwikkeling omarmen, zijn anderen bang om vervangen te worden.’ (informatie vpro programma)

Ik raadpleeg de ChatGPT app op mijn telefoon en stel de volgende vraag:

‘Is het een reëel gevaar dat AI gepersonaliseerde robots die 24/7 uur beschikbaar zijn, zelf (flirterige) chats starten, ‘echte’ zorgzaamheid en liefde tonen en claimen eenzaamheid terug te voeren, het vermogen van de individuele mens tot het leggen van echt contact drastisch verminderen?’

Het antwoord van deze AI chat Gpt is duidelijk.

Hij/zij/ het geeft aan dat het daadwerkelijk een reëel gevaar is op psychologisch, sociaal en ethisch gebied.

Zelf wakker blijven 

Mijn grote schrikbeeld is dat mensen verleren om echt in contact met de ander te kunnen gaan en het vermogen tot eigen zelfreflectie gaan verliezen.

Verslaafd raken aan constante ‘dopamine shots’ oftewel ‘goed gevoel shots’. Het vermogen tot veerkracht verliezen en dus steeds afhankelijker worden van Artificial Intelligence robots.

Bewustzijn 

‘Eigenlijk zeg ik dit vooral allemaal tegen mezelf’, bedacht ik me en ben mijzelf pijnlijk bewust van het gevaar om teveel op m’n telefoon te scrollen, teveel met social media bezig te zijn, teveel de makkelijke weg te kiezen binnen het ruime aanbod van chat Gpt en robots.

Echte mensen 

Welkom in de wereld van mensen. Ik ben me bewust hoe heerlijk het is om een meningsverschil te kunnen hebben en om de bijbehorende emoties te mogen voelen van bv boosheid, opstandigheid, of zelfs afwijzing in het contact met de ander.

‘Heerlijk, echte mensen’, denk ik en ben het ondertussen wel weer eens met chat Gpt dat de AI technologie zeker ook grote voordelen heeft  om veel slimmer en efficiënter te kunnen werken. 

Laten we er vooral gebruik van maken en de juiste balans tussen technologie en menselijke interactie behouden. Hoe we dat doen?

Laten we bewust blijven en kiezen om robots te gebruiken ipv te leven in een wereld waarin robots mensen gebruiken.

Luistertip: I Robot, Alan Parsons (1973) https://youtu.be/E3uXZhDktjs?si=jUwKJecXdZco_yv5

Quote: het doel van onafhankelijkheid is je bewust te zijn waar je wel afhankelijk van wil zijn.