Het is zaterdag en we lopen door de overweldigende grote evenementenzaal van het MECC te Maastricht. Hier gaat de eerste grote atletiekwedstrijd van mijn oudste zoon plaatsvinden. De harde bonkende technomuziek knalt door de ruimte, waarschijnlijk om de deelnemers een langdurige adrenaline boost te geven.

Het is bijna zijn starttijd. Hij overhandigt mij de sporttas om te bewaken.Er volgt een hug en high five voor z’n vriendin en ons en hij verdwijnt in de massa richting startvak.

Onze sportheld gaat samen met andere atleten van alle niveaus en leeftijden starten in het tijdvak van 13.30 uur voor mannen.

Hyrox

Ik had er een half jaar geleden nog nooit van gehoord. Mijn zoon vertelde mij van dit relatief nieuwe fenomeen en deelde zijn besluit aan mij mee om vooral heel intensief te gaan trainen bij zijn sportschool om ‘Hyrox ready’ te zijn voor toekomstige wedstrijden. ‘Geen tijd meer voor Bourgondische uitspattingen, maar vooral intensief trainen en gezonde leefstijl doen’, legt hij mij bij een spa rood uit.’ Een soort van Rust, Regelmaat en Reinheid dus’, maar dan heel intens’, antwoord ik begripvol en kijk hem met respect aan.

De hyrox fitnsscompetitie combineert hardlopen met fitness oefeningen. De standaard is altijd een totaal van acht rondes hardlopen van 1 km om tussendoor steeds een (uitputtende) fitnessoefening te volbrengen.

Ruim anderhalf uur

Is de inschatting die hij als mogelijke eindtijd met ons deelt, het is een gok, want hij kan het nog niet vergelijken.

Wij, zijn aanmoedigers, nemen eerst maar eens een broodje en wat te drinken bij de catering die in een hoek van de evenementen zaal staat opgesteld.

We kunnen hem steeds van heel dichtbij volgen en aanmoedigen, omdat alles zich binnen in deze zaal afspeelt. De buitenring is hardloopgebied en bezoekers worden door de vrijwillige ‘Hyrox klaar-overs’ groepsgewijs naar binnen of buiten begeleidt. Hier staan alle apparaten op een lange rij in verschillende vakken opgesteld.

Na elke kilometer rennen, wacht weer een volgende uitdaging. Bij de apparaten staan vele vrijwilligers die de wedstrijd deelnemers van alle leeftijden coachen en ook controleren of ze de voorgeschreven handelingen correct en qua aantal hebben volbracht. Pas dan mogen ze weer een kilometer verder rennen. Ik zie ook nog enkele leeftijdsgenoten van mij, al zijn deze op 1 hand te tellen. Ik voel mij hierdoor een beetje opgelucht, want ik zie mij dit soort extreme sporten niet meer doen. 

In een folder van Hyrox lees ik de bemoedigende quote: ‘terwijl de adrenaline stroomt voltooi je de ene na de andere uitdagende workout. Hyrox is voor echte bikkels’.

Tas

Ik begin het in m’n onderrug te voelen zo met de sporttas over mijn schouder, gecombineerd met het lange stilstaan en het vele heen en weer lopen. Ik spreek het maar niet uit, want om mij heen worden grenzen verlegd, targets gehaald en overwinningen gevierd. Soms gaan er toch ook enkelen onderuit, maar het merendeel is goed getraind voor dit evenement wat zeker vergelijkbaar is met een marathon lopen. 

Ongeveer na een uur start er een een vrouwengroep. Ze zijn nog fit en zetten de snelheid er goed in. 

Ondertussen schuift Devon tussen twee kilometers in, de slee met honderd kilo over het parcours. Ik zie zijn vermoeidheid en frustratie dat hij af en toe verplicht op adem moet komen, omdat zijn lichaam hem dat dicteert. Gelukkig is de finish nu bijna in zicht.

Nog een laatste kilometer, nog even honderd keer een bal van drie kilo vanuit de knieën omhoog werpen tot 2,5 meter hoogte en dan is daar zijn finish, zijn overwinning, zijn doel behaald. Ik ben trots op hem en ook een beetje ontroerd.

1 uur 39 minuten en een aantal seconden. Hij is tevreden.

Chillen 

Het is tijd om te chillen. Ik kijk op mijn sportwatch en constateer dat wij toch ook een behoorlijke hoeveelheid stappen hebben gezet.

‘Dat wordt dus koffie met de beroemde Limburgse vlaai om het te vieren’, besluit ik en we lopen naar het café.

Luistertip: Zerb, Mwakihttps://youtu.be/y6iMvNkAQt4?si=oyIWRY_b5bcCB31Z