Vorige week schreef ik al over ‘het andere huis’.

Ik pas nog steeds op het huis van familie, inclusief hun huisdieren en planten en het is, om maar eens het jargon van management – en marketing te gebruiken, een win – winsituatie. Beide partijen halen voordeel uit deze afgesproken overeenkomst. Tenminste zo voel ik dat. De poes heeft het ook goed, want net zoals opa’s en oma’s de kleinkinderen altijd extra mogen verwennen, geef ik de poes ook soms net dat beetje extra. ‘Laat de opvoeding maar over aan de baasjes’, zeg ik en laat hem het schaaltje met inhoud uitlikken. Ik voel me steeds meer thuis in dit XL huis. 

Deze straat heeft het

Was ik de eerste dagen nog aan het klooien met het begrijpen van de afstandsbediening, het juiste gebruik van huishoudelijke apparaten, het vinden van borden, bestek, pannen etc, de rust is hier helemaal teruggekeerd. 

Ik ben opgegaan in de ontspannen en weldadig gemoedelijke sfeer en het ritme van dit huis en z’n omgeving. De vriendelijke caissière van de Plus, de hartelijke begroeting van de sportschool eigenaar, de innemende glimlach van de echte bakker, ze zijn er allemaal voor mij, hier in deze fijne straat waar het huis zich bevindt. 

De meeste tijd werk ik aan mijn project in de grote woonkeuken en verblijf in de avonduren in de riante living. Mijn welverdiende nachtrust voor lichaam en geest ontvang ik in het knusse aangebouwde tuinhuis.

Bibliotheek 

Vandaag wijk ik af van de dagelijkse route en routine en ik beland in de bibliotheek van het huis.

Ik hou gelijk van deze bibliotheek met zijn barokke rustgevende serene sfeer, zijn stilte, de extravagante art deco stijl met zijn diepe kleuren, geometrische figuren en overdadige versieringen van luxe materialen. 

Deze bibliotheek geeft bij binnenkomst de kans om even in de tijd stil te blijven staan, om te genieten van het ruime aanbod aan literatuur, of om gewoon even neer te vlijen in een van de vroeg negentiende eeuwse fauteuils en te staren in de vlammen van de subliem ingebouwde haard. 

Mijn blik glijdt langzaam en vertraagd door de kamer en blijft hangen bij het Caro Square handgeblazen whisky karaf. Ik zie direct dat deze uniek is in in zijn soort en schat uit de losse pols zijn waarde op veel, heel veel, heel heel veel.

Dit hoge kwaliteitsglas schittert in al zijn bestaansrecht en vraagt om goede whisky.

Ik denk aan de eigenaar en twijfel er geen moment aan. Dit karaf herbergt ‘goud’ en ik verdenk de eigenaar ervan hier heel olijk, bewust en impliciet vrijgevig dit glas te hebben gevuld met De Triple Wood van Glenturret. Ik weet dat deze in 2023 werd uitgeroepen tot één van ’s werelds beste whisky’s.

Ik weet ondertussen ook feilloos de kast met glazen te vinden.

Toch lees ik voor de zekerheid nog even de door de eigenaar geschreven digitale handleiding voor het huis en scrol naar de rubriek ‘Wijnen’.

Wijnen

‘Graag laten liggen. Als je echt heel graag wat wil drinken en het lukt je niet om het huis uit te komen dan even afstemmen per app met de eigenaar’ (naam weggehaald en bij mij bekend)

Niets over whisky’s. Ik vind het steeds fijner hier.

Liefs Tonie

Luistertip: Chris Stapleton, Tennessee whiskey https://youtu.be/4zAThXFOy2c?si=hGvrp0QlRMeyrme_

Quote: Geniet en drink met mate (en voor de jongere lezer:) Drank maakt meer kapot dan je lief is.