Het is zaterdag en dus wisseldag.

Ik heb voor twee weken spullen ingepakt om mee te nemen naar mijn tijdelijk onderkomen. Mijn kleding stop ik in de reiskoffer en in de sporttas neem ik mijn sportkleding en hardloopschoenen mee.

Verder gaat mijn laptop, headphone, draadloze Bluetooth speaker, papier, pennen en viltstiften met mij mee. Het gaat hier gebeuren.

Het idee voor mijn schrijfretraite begon alweer enkele jaren geleden. Ik had een idee en stelde mij voor dat ik ergens in een vakantiehuisje in de bossen bij een meer zou zitten om in alle rust en stilte te gaan schrijven. Het huisje kwam niet en het idee bleef bevroren in de tijd van weleer.

Het andere huis

Totdat familie besloot om een tijdje op reis te gaan en oppas zocht voor huis, kippen, poes en vissen. Ik ben de eerste in de rij verzorgers.

Het is zaterdag en dus wisseldag.

De familie heb ik uitgezwaaid en daarmee is mijn retraite gestart. Het huisje in de bossen is een mega huis bij de bossen. Zeg maar de luxe variant van mijn visualisatie.

Ik kies mijn slaapplek uit een van de vele slaapkamers, nl het appartementje. Waarschijnlijk om toch ook de knusheid van mijn visualisatie te kunnen ervaren. Ik zorg direct voor de voor mij belangrijkste basis behoeften, nl wifi, connectie met de muziekinstallatie en zorg voor het branden van de houtkachel.

Zondag 

Deze dag roep ik uit tot overgangsdag en ga op ontdekkingstocht in de omgeving. De zon schijnt en ik wandel door de bossen in de omgeving. 

Vandaag maak ik alvast nader kennis met jou, mijn hoofdpersoon uit het project. We leren elkaar een beetje beter kennen en ik verken welke personages jij om je heen wenst en hoe ze moeten zijn. Wat voor avontuur jij wil beleven en hoe spannend mag het zijn? Heb je behoefte aan vooral introspectie of juist niet, blijf je hier of ga je ver weg. Loopt het goed af, of niet, of blijft het een open einde? Ik luister goed naar jouw wensen en probeer alles zoveel mogelijk in mij op te nemen.

‘Ik blijf twee weken 24/7 bij je’, zeg je. ‘We gaan elkaar goed leren kennen’, zeg ik terug en kijk haar aan en vraag of ze dit idee wel comfortabel vindt. Haar glimlach stelt mij gerust.

Het is zondag en ik installeer mijn laptop en leg alle opgeschreven informatie om mij heen op de grote tafel. Dit blijft hier allemaal twee weken liggen.

Jij komt tot leven via mijn gedachten en het gesproken woord. Alles wordt nauwkeurig vastgelegd via mijn laptop en soms via telefoon notities.

Ik zorg voor genoeg afwisseling. ‘S ochtends ga ik eerst sporten in de sportschool aan de overkant van het huis, vervolgens een paar uurtjes schrijven, boodschappen doen en lunchen, verder schrijven en de avond hou ik vrij om de geest weer wat leeg te maken.

Maar bij dit alles ben je steeds bij me, zelfs al in mijn dromen en leer ik je heel snel beter kennen. Ook maak ik kennis met je ouders, grootmoeder en enkele vrienden. Ondertussen komen er steeds meer mensen en plaatsen bij en toch blijft het rustig, haast sereen in dit huis, ook al heeft iedereen zich in mijn hoofd gevestigd.

Tijd

Je legt mij uit dat je wel tijd nodig hebt, je vertelt me dat het door mij gecreëerde verhaal niet zomaar na twee weken kan stoppen. Je legt mij uit dat ik het daarvoor te gecompliceerd en te intens heb gemaakt. Of ik daar alsjeblieft rekening mee wil houden? Je vraagt me of je mee mag naar 2025.

Tot slot vraag je mij of jij voor deze column de Luistertip mag geven. 

Ik voel me vereerd en dank je voor je openheid, je verzoek en het persoonlijke verhaal dat je mij toevertrouwd.

‘Jouw verhaal is mijn verhaal’, zeg ik. Je kijkt mij even aan en knikt. We weten allebei zonder woorden te gebruiken precies wat ik bedoel.

Luistertip: empower, Ella Ringrosehttps://youtu.be/qWW73gYOSmw?si=mZl8Te_56wp50Aj_

Latifa gebed: ik besta, ik verlang, ik hoop, ik geloof, ik laat los, ik heb lief, ik ben bereid