Zondag liep ik weer eens het voor mij ontspannende  ‘ommetje’ rondom ons dorp. Je loopt daar bijna altijd alleen door het weiland tussen de sloot en de gewassen door, het zogenaamde ‘schouwpad’. Hier mag je vrij wandelen.

In dit lege weiland zag ik al vanaf heel ver een wandelaar mijn kant opkomen.

Door de grote uitzondering van mensen hier in het weiland, werd ik afgeleid uit mijn mijmeringen en ging onbedoeld mijn aandacht  en focus naar de tegemoet komende wandelaar. Het werd een ‘moi’ en een kort praatje

Het is in deze situatie normaal om even contact te hebben, of op z’n minst te groeten.

Moi, hallo, dag

Nu ík inmiddels alweer tien jaar de stad Groningen heb verruild voor het wonen op het platteland aan de rand van het dorp Westeremden, ben ik eraan gewend geraakt om iedereen te groeten. Dat is prima te doen, want ook bij een wandeling in het dorp kom je heel overzichtelijk slechts enkele mensen tegen.

Ik pleit er ook niet voor om iedereen altijd te groeten, want in een drukke winkelstraat is er geen beginnen aan. Het gevolg is een gevoel van anonimiteit, wat soms ook gewoon heel lekker kan zijn.

Contact 

Maar niet te lang. Hoe mooi is het om contact met anderen te hebben en ja dat geldt ook voor die korte ‘groet’ momenten met vreemden.

Glimlach eens op de fiets naar een tegenligger, negen van de tien keer krijg je een glimlach terug.

Zwaai eens naar iemand die je vanuit de straat in een huiskamer ziet zitten, bijna altijd wordt er vriendelijk terug gezwaaid.

Geef eens een compliment aan de medewerker bij de kassa of in het café of restaurant en je krijgt vaak een leuk contactmoment terug.

Maar wat nu als iemand op dat moment ‘niet zit te wachten’ op jouw vriendelijkheid?

Respecteer dit, blijf vriendelijk en ga verder, want je kent het verhaal erachter van de ander niet.

Gehoord en gezien worden 

Ik realiseer mij dat zelfs in grote groepen ook  een gevoel van (diepe)verbondenheid kan ontstaan. Denk bijvoorbeeld aan gelijkgestemde bezoekers bij een concert, of bij je favoriete sportwedstrijd, of in een kerk, spirituele bijeenkomst en therapeutische groepen.

Wij mensen hebben met elkaar gemeen dat we  gehoord en gezien willen worden. 

En daar hebben we elkaar voor nodig.

Want we ‘groeien’ en leren onszelf alleen kennen in het contact met de ander.

Luistertip: ring, ring, ring, De la soulhttps://youtu.be/hm6Kkje7bBM?si=tynaHezmXuZCEPRk

Quote: je leert jezelf kennen via de ander, als je er voor openstaat.