De gitaar en kampvuur besluiten

‘Wat is het hier intens stil’, fluister ik naar mijzelf. Het is avond en de schemering heeft de vogels ondertussen doen zwijgen. Wat blijft is het heerlijke geluid van stilte. Tenminste in eerste instantie, want de natuur leeft volop.

Ik bevind me ergens diep in de outback van Vancouver Island. Er is hier in de wijde omgeving geen bereik en geen internet, zelfs niet om te bellen of gebeld te worden.

Ik ben het niet meer gewend en even voelt het unheimisch. ‘Stel dat m’n kinderen mij nodig hebben’, is de eerste gedachte die in mij opkomt.

Voor de rest vind ik het wel prima om letterlijk even afgesloten te zijn van alle digitale leukigheden.

Gitaar

We hebben net aan de picknicktafel gegeten en installeren ons nu met een kopje koffie in een U vorm rondom ons kampvuur. Het is windstil en we hoeven daarom geen ‘stoelendans’ bij het vuur uit te voeren om eventuele rook te ontwijken. Ik kijk tevreden naar het mooi knappend vuur van rode en goudgele kleurencombinaties.

Ik heb ‘m’n gitaar’ meegenomen en probeer uit mijn hoofd enkele liedjes te spelen.

Dit gaat nog niet zo makkelijk, want ik ben gewend om de songs met de akkoorden uitgeprint voor mij te hebben, of anders de gitaar akkoorden app te gebruiken.

‘En dat laatste kan dus niet’, constateer ik droog en besluit direct om in het vervolg mijn map met liedjes altijd samen met de gitaar mee te nemen. ‘Ik wil de afhankelijkheid van internet drastisch verkleinen’, beloof ik mijzelf plechtig.

Het is trouwens ook niet mijn gitaar. Voordat we gezamenlijk vertrokken uit het huis van onze familie in Cowitchen Bay om te gaan kamperen, opperde ik om in een tweedehands zaakje een oude gitaar ‘op de kop te tikken’. De prijzen zijn hier echter beduidend hoger en mijn ‘paar tientjes’ idee lag mijlenver verwijderd van wat de mevrouw van de inbreng winkel vroeg.

‘Probeer de gitaarzaak iets verderop de straat’, Zei ze en nieuwsgierig geworden deden we dat vervolgens.

Uiteindelijk vertrokken we uit dit walhalla voor de gitaarliefhebber met de goedkoopste akoestische gitaar uit de reeks (Made in China), gekocht door mijn zwager. Er is nl een dertig dagen terugbreng garantie, zo legde Kyle de verkoper ons uit, nadat we ons plan hadden gedeeld om tijdens onze trip wat te kunnen spelen.

‘Wil je ook eens proberen’, vraag ik mijn zwager. Ik vond het al heel verassend dat hij in de winkel zelf de gitaar ‘kocht’ en aangaf deze misschien zelfs te willen houden.

Rolf slaat zijn eerste door mij aan hem aangeleerde akkoord aan en zingt hierbij de bijbehorende zin ‘and nothing else’ uit ‘nothing else matters’ van Metallica.

We kijken elkaar ‘als door de bliksem getroffen’ aan.

Wat een prachtig vol stemgeluid en wat een intens liefdevol geluid produceert hij bij het vertraagd aanslaan van de snaren. Hij is in dit moment even helemaal 1 met z’n gitaar.

We zijn stomverbaasd en Rolf reageert zelf ook wat geëmotioneerd.

‘Mij was vroeger thuis altijd verteld dat muziek en zang niets voor zo’n technische jongen als ik was’, zegt hij met lichte trilling in zijn stem.

Oude beelden

Opnieuw wordt ik geraakt dat niets perse vaststaat, dat je jezelf gevangen kan houden in

oude beelden, overtuigingen en verhalen. En het goede nieuws is dat je altijd ook nieuwe keuzes kan maken en beseft dat wat je vroeger blijkbaar hebt besloten en daarna bent gaan leven, een illusie blijkt te zijn. Want er is veel en veel meer mogelijk.

Guitarman

Hoe het verder ging?

We zijn weer thuis. Rolf heeft zich aangemeld voor gitaarles, speelt en zingt de sterren van de hemel en heeft met behulp van Kyle uit de musicstore een prachtige akoestische Yamaha gitaar aangeschaft.

Luistertip: Nothing else matters, Metallicahttps://youtu.be/tAGnKpE4NCI?si=RRvvCQl_UazSKwH3

Quote: We stoppen niet met spelen omdat we oud worden. We worden oud omdat we stoppen met spelen (Paul de Blot)