Ik pak mijn spullen, doe mijn jas aan, sluit de zware metalen deur, waarin oud en nieuw elkaar lijken aan te raken. De kamerdeur glijdt ‘dranger langzaam’ richting slot. Met een heldere klik geeft het zijn crescendo. Het kraken van de uitgesleten eeuwenoude eiken traptreden, in de spaarzaam verlichte smalle ronde torengang naar beneden, voelt als een stemmig afscheidslied.

Ik sta buiten.

De koelte van de ochtend schudt mijn dolende gedachten af, de focus is nu bij mijn tred. De eeuwenoude kasseien vormen mede een bewuste standvastige loophouding en masseren mij zachtjes richting volgend avontuur. Het is een onderdompeling in deze intense beleving.

De eeuwenoude straten geven subtiele hints waarheen te gaan, ze zijn vermengd met  flarden uit het verleden. Vertellen over hoop en dagelijks leven. Bij iedere stap adem ik nu bewust de frisheid van de ochtend in, onderweg op de lange tocht naar huis.

Bij het plein houdt het voorbije mij fluisterend aan en geeft in een flits heel even zijn verleden bloot. Zijn het mijn eigen gedachten van vrijheid? Of houdt deze lucht, deze tred, deze stad, dit verleden en deze fluistering mij wakker?

Ik kijk nog eenmaal om, het ontspannen geroezemoes van marktgeluiden en kruidige geuren vermengen zich steeds meer met indringende klanken en reuk van voorbijkomend verkeer. Ik heb de oude stad verlaten. Samen met de bus neem ik in het wegrijden definitief afscheid van deze plaats, van deze sfeer.

Herinner ik mij, of herinnert de stad mij?

Even was ik dichtbij en terwijl ik het verleden bijna kon aanraken, denk ik aan vrijheid en maak een diepe buiging voor haar verleden, heden en toekomst.

Luistertip: Rag ‘N’ bone man, Freedom (cover Beyoncé)https://www.youtube.com/watch?v=_W6IaB642FM

Quote: Vrijheid is controle hebben over het hoe van mijn gedachten.

BeantwoordenDoorsturenReactie toevoegen