Kan ik nu alweer schrijven over het klimaat’, vraag ik mijzelf wat aarzelend af. Ik las namelijk een artikel in de krant (Trouw zaterdag 27 april) over klimaatpaniek en hoe deze te tackelen. En weer ben ik mij even volop bewust dat we dit aandacht moeten blijven geven, ook al is soms irritant, gedoe en ligt het vooral aan de manier waarop de maatschappij functioneert. Alleen zijn wijzelf deze maatschappij.

De woorden en de artikelen over ‘het klimaat’ breiden zich ondertussen ook steeds meer uit. We hebben het nu ook al over klimaatdepressie. Want op dit moment (en al langere tijd sluipend) raken steeds meer mensen klimaat moedeloos tot depressief. Er zijn trouwens ook steeds minder mensen die de dreiging voor de aarde bagatelliseren, echter we gaan desondanks vooral gewoon door met een levensstijl die de dramatische opwarming zal versnellen. Ik moet denken aan de uitspraak ‘Na mij de zondvloed’ (het zal mijn tijd wel duren) en voel een steek in mijn maag, want ik zie in gedachten mijn kinderen en kleinkind, want wanneer het dichtbij is, wordt het pas diep gevoeld.

We leven nog steeds ons gewone luxueuze (en te vaak) vervuilende leventje; vanuit machteloosheid, moedeloosheid, boosheid op de grote vervuilers, of gewoon uit gewoonte, omdat het gewone leven ogenschijnlijk gewoon doorgaat. Ik moet eerlijk bekennen dat er af en toe ook een ‘klimaatmoeheid’ over mij heen komt.

Wakker

En toch moeten we wakker worden en blijven, elkaar wakker schudden, het erover hebben, bespreekbaar maken, ook al schuurt het, ga je zelf toch ook weer met het vliegtuig. (zoals ons geplande familiebezoek in Canada) of met die cruise, of rij je nog altijd je auto op fossiele brandstof etc. etc.

Een gesprek over het klimaat moet vooral aan de orde van de dag zijn, tot vervelends toe en verder. Zo gewoon worden als de ‘hoe is het’ vraag. Bijvoorbeeld ‘Hi hoe is het met je en nog klimaat gedachten en acties gehad vandaag’?

Heeft dit zin? Ja, dit heeft zin. Want het heeft alles met bewustwording te maken en dwingt ons om te blijven nadenken over de stappen of stapjes die we zelf kunnen zetten.

Vlinder

Hierbij moet ik denken aan de metafoor van de vlinder, die door zijn vleugels te bewegen een piepklein zuchtje wind veroorzaakt, die onderweg steeds meer aanzwelt en uiteindelijk een storm aan de andere kant van de wereld veroorzaakt of in ieder geval kan veroorzaken (uit de chaos theorie). Het heeft dus zin om grote en zeker ook kleine stappen te zetten. Alles heeft namelijk effect;

Als ik een snoeppapiertje laat vallen en raap het niet op. (Raap het op)

Als we het over onze fijne vakanties hebben en we bespreken niet de impact ervan. (Sta in ieder geval even stil bij je gevoelens en benoem dit)

Als ik vlees uit de winkel koop wat ten koste gaat van het dierenwelzijn.(koop tenminste geen vlees wat ten koste gaat van dierenwelzijn)

Als ik de tuin aan het besproeien ben met leidingwater en besef dat ik een regenton kan aanschaffen. (Dat moet ik zelf nog steeds doen)

Tippingpoint

Ik lees over het akelige tippingpoint dat steeds dichterbij komt en dan zijn maatregelen om de versnelde opwarming tegen te gaan, onomkeerbaar en is het dus jammerlijk te laat.

Goed nieuws

Besef vooral ook dat ogenschijnlijke kleine positieve acties ook een tippingpoint hebben met kans op mega positieve effecten.

Blijf dus denken en handelen in mogelijkheden.

Fijne zomer allemaal.😎

Luistertip: the climate change songhttps://www.youtube.com/watch?v=k3yL_1L85Mk

Stel jezelf dagelijks de vraag: is datgene wat ik doe helpend of beschadigend?