‘We moeten het ministerie van eenzaamheid bellen, volgens mij is de buurman erg eenzaam’, zegt de vrouw tegen haar partner.

Ik keek en luisterde onlangs naar ‘Wintergasten’, waarin Janine Abbring de econoom Noreena Hertz sprak over onder andere de wereldwijde eenzaamheidscrisis. Haar uitleg over de toename van eenzaamheid in onze maatschappij is helder en triestig.

De maatschappij is eerst door de industrialisatie en daarna via technologische ontwikkelingen en de kenniseconomie steeds individualistisch geworden. Er zijn verschillende wetenschappelijke artikelen over het verband tussen de revolutionaire toename van social media sinds 2012 en de toename van eenzaamheid.

Kortsluiting

Iedereen (jij ook?) zit vaak teveel op z’n telefoon in zijn eigen wereld. Dit creëert overbelasting in de hersenen en blijkt mede een toenemende kans op kortsluiting richting depressie, angsten, burn-out en eenzaamheid. We zitten allemaal in een wereld die te snel gaat, die teveel eisen stelt aan waar je aan zou ‘moeten’ voldoen, zowel tav carrière, alsook hoe je eruit zou moeten zien, succesvol zijn, sociaal zijn, vrienden hebben, aandacht voor je gezin, familie band, mantelzorger zijn etc. Dat is allemaal niet meer bij te houden.

Brand

Daarnaast staat de ‘wereld in brand’; klimaat problematiek, polarisatie, populisme, eenzaamheid, revolutionaire technologische ontwikkelingen. Dirk de Wachter zegt het zo mooi met een metafoor: We zitten met z’n allen in een speedboot (maatschappij) en soms valt er iemand uit en dan gooien we een reddingsboei, heel soms springt iemand erachteraan. Alles om diegene weer binnen boord te halen. Maar we denken er (nog) niet aan om langzamer te gaan varen.

Ministerie van eenzaamheid

En dan hoor ik van Noreena Hertz dat er in Engeland een minister van eenzaamheid is aangesteld. Ik heb het op internet opgezocht en in 2018 heeft de toenmalige premier May hiervoor speciaal een minister aangesteld. Verder is er trouwens weinig over te vinden. Het geeft mij een dubbel gevoel. Ik begrijp de goede bedoeling, echter we zijn blijkbaar zover afgedreven van het om elkaar bekommeren, dat dit ook in een officiële instantie dient te worden ondergebracht. Er wordt geen beroep meer gedaan op de eigen compassie, verantwoordelijkheid en sociale vaardigheden, want er is immers een instantie die het oplost?

Oprechte aandacht

Laten we allemaal starten of doorgaan met oprechte aandacht geven aan elkaar. Je familie, je vrienden, je buren, buurtgenoten en mensen waarvan je weet dat ze het niet makkelijk hebben, of waarvan je gewoon niet weet hoe het met diegene is. Laten we met aandacht aan elkaar vragen hoe het gaat, uitreiken en elkaar een hug geven. Laten we zelf ook om hulp durven vragen en oprecht zijn in het niet altijd weten, oprecht zijn in onzekerheid.

Laten we geduldig en begripvol zijn en compassie hebben en zoals Adriaan van Dis het zo mooi zei, ‘ Ik stel mijn eigen oordeel nog even uit, want des te minder ik vind, des te meer ik ontdek’. En laten we, als we allen bovenstaande uitdragen, vertrouwen hebben dat het goed komt.

Luistertip: how to fight loneliness, Wilcohttps://www.youtube.com/watch?v=7CAYFIpi89k

Quote: Pas op, teveel Social media kan kortsluiting in je hoofd veroorzaken