Wilskracht (gastschrijver: Niek Roerdink)

Het is pikkedonker en ik zit misselijk en draaierig ‘op de wipstoel’. Het kost me alles om mezelf bij elkaar te houden. Ik ben mijn zoontje in slaap aan het wiegen en ondanks alles lukt het ook nog. Ik voel me shit, mijn eerste cafeïnevrije dag gaat niet zoals gehoopt. Na een halfuurtje slaapt hij. De kamer draaiend om me heen, maar mijn handen stabiel. Met alle focus die ik kan oproepen uit mijn totale wezen leg ik hem met veel beleid in bed. Ik sluip weg, doe de deur zachtjes dicht en zet een vederlichte stap op de eerste tree. De tweede tree al iets minder licht en bij trap 3 en 4 heb ik alle voorzichtigheid overboord gegooid. Zwetend loop ik naar de keuken, ik ga koffie zetten.

Pijn

Ik ben het nieuwe jaar begonnen met een fascinatie voor David Goggins. Hij wordt de ‘hardste man’ op aarde genoemd en met goeie reden. Zijn verhaal is groot, maar ik destilleer de volgende boodschap eruit: Doe het. Doe het ondanks dat het niet leuk is, doe het ondanks dat het pijn doet, maar doe het vooral omdat je geen andere optie hebt. Als je het hebt over voornemens is dat een mooi streven. ‘Helaas’ hebben we niet allemaal zoals David een verschrikkelijk hels leven gehad, want minder pijn betekent minder reden om te veranderen. Als je comfortabel bent geef je dat echt niet zomaar op.

Ik besloot dus te stoppen met datgene dat mijn leven meer kleur gaf; koffie. Ik voelde me leeg en koel vanbinnen en ik had geen ‘momentjes’ meer om naar uit te kijken op een dag. Toch voelde me ook voldaan. Het was een geheime overwinning en niemand zal ooit weten hoe de innerlijke oorlog eruit heeft gezien. Maar beloning of niet, er is weinig in het leven dat je kan vergelijken met het doen van wat juist is.

Plezier

Ik zat in de trein naar Amsterdam in een volle coupe. Ik had een plekje bij het raam en keek in trance naar de bomen die een waas vormen van groen en bruin. Ik luisterde muziek, en zoals het ene nummer hoop geeft geeft de volgende weer melancholie. Om me heen zag ik elk mens doen wat een mens graag doet, op zijn telefoon kijken. We zijn genot zoekers en vreugde jagers. Het ligt altijd op de loer voor de volgende high, of dat nu komt uit een chemical of uit het vervullen van een sociaal iets. Die zin leest bijna alsof er iets mis mee zou zijn, maar ik geef ons gelijk. Want waarom leven als het niet voor plezier is?

Misschien omdat dat niet genoeg is. We hebben al in de gaten dat social media ons slechts één kant laten zien en dat is niet in balans. Te veel plezier schept iets akeligs dat elke verslaafde je kan vertellen. Na een X keer drukken op de plezier knop doet die het niet meer. De ziel gaat eruit. Ik keek weer naar buiten om te verdwalen in gevoelens gemixt met gedachten die veel sneller gingen dan de voorbij flitsende bomen, of sterker, nog sneller dan mijn Instagram feed.

Het Recept is Balans

Van de pijn weg en naar plezier toe en daar nog iets tussen dat de twee oerinstincten op de juiste weg houdt. In vrij recente studies is aangetoond dat als mensen dingen doen die ze niet willen doen, maar toch doen, een bepaald breingebied groeit; de ‘Anterior Mid-Cingulate Cortex’. Dit zou de ‘seat of willpower’ zijn. Dus je wilskracht wordt groter als je datgene doet wat moeilijk is, best logisch eigenlijk.

Dagelijks bijhouden is belangrijk en Meneer Goggins – de hardste man op aarde – bevestigd dit. Het dagelijks doen van die oefening, die studie, die schoonmaak, die training, die confrontatie, die wat dan ook, versterkt je wilskracht. Dat is het beste recept tegen de lethargie van te veel comfort in de moderne gemakswereld.

De Lange Weg

Ik zit beneden in de kamer om 18.00 uur s ’avonds een grote bak koffie weg te werken op mijn eerste cafeïne vrije dag en het is onwaarschijnlijk lekker. Later begreep ik dat langzaam afbouwen ook een optie is en ik kan inmiddels beamen dat dit inderdaad een stuk relaxter werkt. Elke dag een beetje werken aan je doel werkt beter dan alles in een keer willen halen. Het uiteindelijk halen van je doel motiveert en het motiveert mij vooral ook om nog verder te kijken naar wat nog meer weg kan. Een soort opruim-high.

Ik moet wel zeggen dat ik heel veel chocola eet, want falen is lekker onderdeel van doelen stellen toch?

Wat is de pijn die jij wil aangaan dit jaar?

Luistertip: Lethargy – No Mana feat. Cafcathttps://www.youtube.com/watch?v=rCAPdaq9lLU