Ik lees de ochtendkrant en mijn blik valt op een artikel over zelfhulpboeken. ‘Zal ik er ook eentje schrijven’, met zo’n handige stappen oplossing, mijmer ik een beetje cynisch. 

Het schijnt dat deze boeken steeds populairder worden. Iets in mij houdt mij tegen en staat mij tegen. Al moet ik ook zeggen dat ik bewondering heb voor mensen die daadwerkelijk een boek schrijven. Ik heb een zogenaamd dubbel gevoel bij zelfhulpboeken. Aan de ene kant kunnen ze behulpzaam zijn voor bewustwording en aanzetten tot actie en aan de andere kant geeft het ook impliciet aan dat de 10 of 12 stappen, of de 5 wezenlijke vragen vooral jouw weg naar de ultieme oplossing zal zijn. Kortom, passend in de wereld van de maakbaarheid. Hiermee geef je geen goed signaal af, lijkt mij. Niet alles is altijd maakbaar, ermee leren dealen oftewel veerkracht ontwikkelen is ook belangrijk en wordt vaak vergeten. 

Zelf plaats ik regelmatig bemoedigende quotes en schrijf ik columns. Deze kunnen aanzetten tot bewustwording, het eigen wereldbeeld even door elkaar rammelen en dat kan soms helpend zijn. Prikkelen tot actie ondernemen.

De schrijver van het artikel over zelfhulpboeken citeert twee psychologen die commentaar geven; Marian Donner heeft het in haar ‘zelfverwoestingsboek (2019) over ‘een vorm van verdoving’ Dominique Haijtema heeft het in haar ‘Nooit meer een zelfhulpboek (2019) ‘junkfood voor de geest’ genoemd. (bron: trouw zaterdag 09 december).

Ik leg de krant aan de kant en moet opeens weer denken aan mijn column van 06 mei 2020 over rouw.

Je rouwt wat

‘Ik kwam een boek tegen van lisanne van Sandelhout, waarbij vooral de titel mij opviel en raakte. ‘Je bent jong en je rouwt wat’. Deze jonge vrouw van begin dertig werd vrij plotseling geconfronteerd met het overlijden van haar moeder. Ze ging vervolgens op zoek naar een handboek met een handig stappenplan om het rouwen van haar to- do lijstje  te kunnen krijgen. Ze stapte in de wereld van rouwverwerking en zelfhulpboeken en kwam erachter dat ze vooral was opgegroeid in de tijdgeest en overtuiging van de maakbare wereld. Deze gedachten werden ruw verstoord door het lot van het leven zelf. Ze schreef uiteindelijk een boek over haar eigen rouwproces. Er bestaat namelijk geen handig stappenplan. In mijn optiek is een zelfhulpboek als een boek lezen over zwemmen. Als je het boek uit hebt, kun je  nog steeds niet zwemmen. 

‘Hoe kan je een zelfhulpboek dan wel gebruiken’, vraag ik mijzelf retorisch.

Door het vooral als een aanmoediging te zien om stil te staan bij datgene wat speelt. Door te stoppen met te geloven dat als je ‘de stappen’ volgt, het allemaal goed komt, dat je dan bevrijd bent van alle onverwerkte emoties. Gebruik een zelfhulpboek als een soort bijsluiter naast hulp van vrienden en of professionals en onderneem vooral zelf ook blijvend actie. Welkom in de wereld van persoonlijke groei, het wordt niet altijd leuker, maar wel eerlijker.

Luistertip: with a little help from my friendshttps://www.youtube.com/watch?v=LpwabPQW4p4 

Quote: ga naar de pijn, durf daar even te blijven  en ontdek je zelfhelend vermogen