Hoe dan?

Als ik nadenk over zingeving, verbind ik dat naast voluit durven leven ook aan de finish, het heengaan, oftewel de dood. Uit lang vervlogen tijden schreven grote filosofen al over het belang van het creëren van zingeving binnen de beperkte tijd hier op aarde. Deze filosofen willen ons helpen om ‘de dood’ te overwinnen (lees accepteren), om vervolgens in het hier en nu zinvol te kunnen leven. 

Viktor Frankl

Ik ben vooral fan van de Oostenrijkse neuroloog en psychiater Viktor Frankl (1905-1997) Hij verwoordde dat wij mensen de dood en een eventueel voortbestaan niet kunnen bevatten. We missen gewoonweg ‘iets’ in ons begripsvermogen. Tegelijkertijd adviseert hij ons om vooral door te gaan met ‘het’ te willen begrijpen. Een mooie uitdaging om ‘tegen beter weten in’ in het mysterie te blijven duiken, om in het zoeken te gaan vinden.

Een diepgaand besef

Soms beleven we flitsen met heldere momenten en diepe inzichten. Dat zijn van die kleine en tegelijkertijd grootse parel momenten als we even los zijn van ons ‘ego bewustzijn’ en verbondenheid voelen met hart en ziel, ook wel eens eenheidsbewustzijn genoemd. Dit zijn allemaal slechts woorden om het ‘overstijgende’ enigszins uit de mist te trekken; om het te kunnen duiden.

Afgelopen weekend liep ik vroeg in de ochtend in het Drentse bos bij Midlaren. Er was regenachtig weer voorspeld en opeens verscheen daar, geheel tegen de voorspelling in, even de zon. Haar warme gloed en lichtval bescheen de deels bladerloze boom waar ik net naar keek en trof mij in mijn hart. Ik bleef stilstaan. In dit licht voelde ik golven van liefde en dacht aan mijn geliefde, mijn kinderen, mijn kleinzoon, mijn familie- verleden, heden en toekomst van alle mensen. Deze ‘verlichting’ bleef een eeuwig lange seconde in de tijdloosheid van deze ervaring, om vervolgens weer op te lossen in de zonnestralen op haar terugweg naar de mist.

Dit was zo’n moment dat bejubeld en bezongen wordt. Zo’n moment dat je verstild. Zo’n moment van dankbaarheid, van nederigheid, van euforie, van liefde, van zingeving, van tranen. Van connectie. Van zingeving.

Zingeving 

Viktor Frankl leerde in het concentratiekamp tijdens de tweede Wereldoorlog dat het hebben van een doel, de richtingaanwijzer van veerkracht om te (over) leven en zingeving is. Deze is heel persoonlijk en uniek. Er is gelukkig geen maatstaf in goed of beter, meer of minder, hoger of lager. Als je even heel stil bent en in de stilte stilstaat en luistert naar de liefdevolle fluisteringen van je hart, dan voel je misschien ook dat de zin van het leven, vooral het leven zelf is. Het is niet de doodsangst, of het traumatische verleden wat ons gevangen houdt. Het is de levensangst, de angst voor het licht die ons klein houdt.

De sleutel naar zingeving 

Stop vandaag nog met het wijzen naar de ander als de oorzaak van je lijden. Werk moedig aan het bewust worden van je (soms) overbelaste zenuwstelsel. Werk vervolgens moedig aan het emotionele stuk van ‘losschudden’ om dit te verwerken. Leer om via de route van acceptatie naar waarderen te gaan. Dit ‘werken’ is vooral leren te ontspannen in dat wat is. Durf kwetsbaarheid te tonen. Vraag ook moedig om hulp. 

Zelfliefde

Zelfliefde zal je de weg wijzen naar je doelen en verlangens, naar je moed, naar je eigen grenzen aan kunnen geven, naar je hart, naar je ziel, naar Zingeving.

Terwijl ik dit schrijf zingt Ahnoni het ontroerend mooie en liefdevolle nummer silver and ice. ‘I love you so much more, I love you so much more. I never knew it before’. En ik besef opeens dat het ook over zelfliefde, acceptatie en zingeving gaat.

Wat kun jij voor het leven betekenen?

Luistertip: silver and ice, Anohni https://www.youtube.com/watch?v=KivIZOdQc_c

Quote: Je mag het zelf doen en je hoeft het niet alleen te doen