Op vakantie

Ik heb mij tijdens onze vakantie voorgenomen om de tijd even behoorlijk te vertragen. Ik weet dat bewust handelen helpt om te focussen en vooral om te pogen meer in het beroemde ‘Nu’ te verblijven.

Op dit moment ben ik met vakantie en herinner mij dat ik ooit een boek van Douwe Draaisma aan het lezen was, ‘waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt’.

Ik zal het boek nogmaals lezen, want ik heb lang niet alles onthouden. Ik herinner mij dat ik dit boek jaren geleden las. Ik zat bij een riviertje op een camping in Zuid-Frankrijk. Het lijkt en voelt kort geleden en dat klopt niet, want het is dertien jaar geleden. Heel vaak zit ik mis met de inschatting van de tijd van het verleden en het lijkt universeel. Want hoe vaak uiten wij ons ongeloof over de tijd die achter ons ligt?

Vroeger

We zijn met onze twee kinderen (toen baby en peuter) op vakantie in Zuid-Frankrijk.’Geniet er maar van, voor je het weet zijn ze groot’, zegt de mevrouw van het huisje waar ik langs slenter met mijn peuter zoon, die het lopen aan het ontdekken is.

Mijn oudste zoon is momenteel dertig en ik beleef het moment van toen even in het nu. Met dank aan het vermogen van herbeleving uit mijn geheugen.

Ik zit op de lagere school (klas 1, nu groep 3 bereken ik) en herinner mij dat ik tussen de middag thuis aan de grote tafel zat te wachten totdat ik weer naar school mocht. Ik was zes jaar en liep altijd alleen heen en weer tussen school en thuis. De school lag in een andere buurt en was ongeveer twintig minuten van huis. Blijkbaar liep ik ook tussen de middag heen en weer. Nu zou ik het een nogal krap tijdschema vinden, waarbij haast en stress op de loer liggen.

De pauze zal waarschijnlijk anderhalf uur hebben geduurd, voor mij als kind toen een eeuwigheid.

‘Als de grote wijzer van de klok daar staat, mag je weer naar school lopen’, zei mijn moeder en wees met haar vinger waar de wijzer van de klok op z’n minst moest aankomen.

Deze ‘twintig minuten’ was een van de langste ooit, waarschijnlijk omdat ik de gehele tijd de wijzer van de klok volgde. Ook omdat blijkbaar bij kinderen de hormoonhuishouding anders werkt en dit aspect meewerkt in de tijdsbeleving, herinner ik mij uit het boek.

Ik koers hier in de Elzas vooral op mijn eigen tijdsbeleving. Geen horloge, telefoon overdag uit en we genieten van het wandelen, het fietsen en van het contact met elkaar.

Toch zijn er nadelen aan dit enthousiaste ‘loslaten’.

Na een inspannende fietstocht zijn we net te laat bij het winkeltje voor het welverdiende koud biertje en in het dorp blijkt de Intermarche supermarkt al gesloten.

Het is nog vroeg in de ochtend en de zon schijnt alweer. Boekje, koffie en genieten van het ochtendgloren.

Telefoon bij de hand, want ik wil het tijdstip waarop de bakker op de camping aankomt met de heerlijke croissants niet missen.

Ook wil ik nog even contact met ‘thuis’, daarna mag de uit knop weer aan.

Luistertip: ga eens in de natuur luisteren naar datgene wat zich aandient.

‘When you’re young, speed and adrenaline seems to be great. But as you get older and wiser, you learn that comfort and peace are more important.

This is called S.O.S.: Slower, Older and Smarter’ (bron internet)