Onlangs bezocht ik weer eens een congres over persoonlijk leiderschap. Sinds ik geleerd heb dat maximaal tien procent van de informatie van zo’n dag blijft hangen, ben ik nog meer ontspannen en vertrouw erop dat mijn onbewuste de voor mij belangrijke informatieve tien procent selecteert om in het lange termijn geheugen op te slaan.
Ik focus mij er vooral op om een ontspannen en fijne dag te hebben en soms ontmoet ik bij de lunch ook nog leuke mensen. De tijd dat ik bij elke workshop heel ijverig aantekeningen maakte met het bijgeleverde aantekenboekje en pen ligt al ver achter mij. De ervaring leert dat het gratis tasje met folders, blocnote en extra pennen thuisgekomen ergens op een stapel in de kast komt te liggen en uiteindelijk ‘verdwijnt’. Mocht ik deze attributen maanden later toch nog weer per ongeluk tegenkomen, dan zeggen de losse woorden en onderstreepte zinnen met uitroeptekens mij vaak niet zoveel meer en eindigt alles alsnog bij het oud papier en het tasje in de container of bij de afdeling handige tasjes in de gangkast.
Één congres bezoek van jaren geleden kan ik mij nog als de dag van gisteren herinneren. De spreker had direct mijn volle aandacht getrokken doordat hij ons op een indringende wijze meenam in zijn persoonlijk verhaal over zijn flitsende carrière en harde val in de commerciële business. Bakken met geld verdienen ging gelijk op met mega stress, deadlines een scheiding en uiteindelijk een heftige burn-out. Het enige voordeel van zijn ruime financiële situatie was om na het afscheid van zijn baan een tijd in vrijheid te kunnen leven. Al relativeerde hij dit ook gelijk weg, want zijn reizen over de hele wereld en ontmoetingen met heel erg wijze mensen hadden hem geleerd, dat de uiteindelijke rust toch in jezelf zit. Fietstochtjes en wandelingen rondom de eigen woonomgeving bleken hetzelfde kalmerende en inzichtgevende effect te kunnen hebben. Het door hem getoonde reclamefilmpje ‘ life is short, play more’ van Xbox maakte een verpletterende indruk op mij.
We zien in dit bijna één minuut durende filmpje de geboorte van een baby, die uit de baarmoeder de lucht in wordt geschoten en onderweg verandert naar peuter, kleuter, puber, volwassene en oudere en vervolgens neerstort in het graf. De aftiteling ‘ life is short, play more’ kwam nogal binnen.
Want tijd is kostbaar en ik vroeg mij af of ik wel de dingen doe die er echt toedoen.

Alsof het zo moest zijn zag ik deze week op Instagram een tekst over ‘de tijd’, waarvan kort samengevat deze erg langzaam gaat als je wacht of je verveelt, te kort is bij optimaal genieten en eindeloos lang duurt bij verdriet en andere pijnen.
Kortom, de tijd wordt bepaald door je gevoelens en mentale conditie en minder door de klok.
Alhoewel ik geen antwoorden heb over hoe het kan dat je met reizen bij een snelheid van het licht, de tijd kan inhalen. Stephen Hawking kan het niet meer uitleggen, zijn tijd zit erop sinds 14 maart 2018.

Fijne tijd verder

Luistertip:Aan de oevers van de tijd, Spinvis